Przez tysiące lat rdzenni artyści z terenów dzisiejszego południowo-zachodniego Teksasu i północnego Meksyku przedstawiali swoje rozumienie wszechświata na powierzchniach skał, pozostawiając po sobie uderzający ślad spójnych przekonań. Nowe badania potwierdzają, że te murale w stylu rzeki Pecos (PRS) — powstałe na przestrzeni około 4000 lat — wykazują uderzające podobieństwa pod względem obrazów i kompozycji. Sugeruje to niezwykle stabilną „kosmowizję” – czyli światopogląd – który przetrwał przez 175 pokoleń łowców-zbieraczy.
Trwałość starożytnych wierzeń
Archeolodzy od dawna badają sztukę naskalną (petroglify i piktogramy) jako okno do umysłów starożytnych kultur. Obrazy te są uniwersalnym zjawiskiem występującym na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy. Jednak kaniony Pecos zapewniają wyjątkową okazję do badania ciągłości kulturowej w wyjątkowym okresie. Naukowcy przeanalizowali 12 miejsc i stwierdzili, że na przestrzeni wieków murale konsekwentnie przestrzegały tych samych zasad kompozycyjnych, wykorzystywały te same obrazy, a nawet te same techniki malarskie.
Ta sekwencja nie jest tylko stylistyczna. Badacze sugerują, że murale PRS nie były jedynie sztuką, ale celowym sposobem przekazywania skomplikowanych idei metafizycznych – koncepcji dotyczących natury rzeczywistości – kolejnym pokoleniom. Zespół sugeruje, że system ten mógł mieć wpływ na późniejsze mezoamerykańskie systemy wierzeń. Utrzymywanie się tych samych symboli przez tak długi okres wskazuje, że idee te miały kluczowe znaczenie dla kultury, z biegiem czasu wzmacniając ich znaczenie.
Datowanie wizji
Określenie wieku tych malowideł wymagało połączenia datowania radiowęglowego i szczawianowego. Datowanie radiowęglowe, polegające na pomiarze rozpadu izotopów węgla w materiałach organicznych (takich jak szpik kostny jelenia używany jako spoiwo w farbach), pozwoliło określić dolną granicę czasu nałożenia pigmentów. Datowanie szczawianowe, które analizuje osady mineralne nad i pod obrazami, potwierdziło te wyniki.
Wyniki pokazały, że spójność obrazów nie ograniczała się do jednej epoki. Podobieństwa utrzymywały się przez tysiące lat, co oznacza, że ta sama kosmiczna wizja była aktywnie utrzymywana z pokolenia na pokolenie. Wskazuje to, że społeczeństwa te przywiązywały dużą wagę do utrwalania swojego światopoglądu poprzez kulturę materialną.
Dekodowanie starożytnej wiedzy
Interpretacja starożytnej sztuki naskalnej jest z natury złożona; polega na czerpaniu znaczenia z symboli stworzonych przez kultury, które już dawno przeminęły. Jednak wyniki nowego badania są zgodne z wcześniejszymi badaniami sugerującymi związek między obrazami na tych muralach a wydarzeniami kosmologicznymi, takimi jak zaćmienia słońca czy supernowe.
Trwałość tych powszechnych obrazów rodzi podstawowe pytania: Jak powstała ta kosmowizja? Jakie konkretne przekonania były osadzone w ikonografii? I jak ten system wpłynął na późniejsze kultury mezoamerykańskie? Autorzy sugerują, że badanie wnosi wkład w toczącą się debatę na temat powszechnej „kosmowizji panmezoamerykańskiej lub pan-nowego świata”, co sugeruje, że podobne przekonania mogły być obecne na większym obszarze geograficznym.
To badanie podkreśla, że starożytni łowcy-zbieracze byli w stanie utrzymać złożone systemy wierzeń, skutecznie przekazując je przez tysiąclecia za pomocą języka wizualnego, który wykraczał poza pokolenia.
