Nowe zdjęcie wykonane przez automatyczne teleskopy we Włoszech oferuje zapierający dech w piersiach widok międzygwiazdowej komety 3I/ATLAS (C/2025 N1 ATLAS). Oszałamiające zdjęcie przedstawia gościa z innego układu gwiezdnego z coraz dłuższym i bardziej uporządkowanym ogonem jonowym, co wskazuje na zwiększoną aktywność w miarę zbliżania się do Słońca.
Zdjęcie, skompilowane z serii 18 zdjęć wykonanych 10 listopada, wyraźnie pokazuje dobrze zdefiniowany ogon jonowy rozciągający się na około pół stopnia na niebie. Pomimo pewnych wyzwań – w tym stosunkowo niskiej pozycji komety w pobliżu wschodniego horyzontu i jasności księżyca znajdującego się niemal w pełni – astronomom udało się uchwycić imponujące szczegóły tego niebieskiego obiektu.
Rozszerzający się ogon opowiada historię podróży 3I/ATLAS. „Korzystając z niezwykle sprzyjającej pogody panującej w tym sezonie, ponownie sfotografowaliśmy międzygwiezdną kometę 3I/ATLAS (C/2025 N1 ATLAS), odsłaniając znacznie bardziej rozwinięty ogon jonowy” – powiedziała Gianluca Masi, założycielka i astronom projektu Virtual Telescope. „Patrząc na zdjęcie, widzimy, że ogon jonowy 3I/ATLAS staje się coraz bardziej wyraźny”.
Jak powstają ogony jonowe:
Spektakularne niebieskie odcienie ogona jonowego powstają w wyniku fascynującego procesu. Kiedy światło słoneczne bombarduje jądro komety, pozbawia elektrony gazów uwolnionych przez lodowego gościa. Pozostawia to naładowane cząstki zwane jonami, które są następnie wypychane przez ciągły strumień naładowanych cząstek wypływających ze Słońca – co nazywamy wiatrem słonecznym. Powstały warkocz zawsze wskazuje bezpośrednio od Słońca, niezależnie od kierunku poruszania się komety, co pokazuje dynamiczną interakcję pomiędzy siłami kosmicznymi.
W przeciwieństwie do ogona jonowego, kometa ma również słabszy przeciwogon i żółtawobiały ogon pyłowy, który lekko zakrzywia się wzdłuż jej orbity. Widoczne zmiany w wyglądzie 3I/ATLASA wskazują na zwiększoną sublimację, proces, w którym zamarznięte materiały, takie jak dwutlenek węgla i pył, odparowują pod wpływem ciepła słonecznego. Materiały te są następnie rozwiewane przez wiatr słoneczny, tworząc dynamiczne ogony, które widzimy.
Rzadka okazja:
Ten międzygwiezdny gość jest dopiero trzecim potwierdzonym obiektem tego rodzaju, jaki kiedykolwiek odkryto. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, 1I/’Oumuamua (odkryty w 2017 r.) i 2I/Borisov (odkryty w 2019 r.), stosunkowo wysoka jasność 3I/ATLAS umożliwia szczegółowe badania za pomocą teleskopów naziemnych. Stanowi to dla astronomów cenną szansę na obserwację zachowania międzygwiazdowej komety pod wpływem naszego Słońca.
Wczesne obserwacje wskazują, że 3I/ATLAS zawiera znaczne ilości lodu z dwutlenku węgla, co może potencjalnie dostarczyć informacji o warunkach w jego odległym układzie gwiazd macierzystych. Badanie tego wyjątkowego materiału może dostarczyć wglądu nie tylko w powstawanie komet, ale także w to, jak te lodowe ciała ewoluują poza naszym własnym układem gwiezdnym.
