Duizenden jaren lang hebben inheemse kunstenaars in wat nu het zuidwesten van Texas en het noorden van Mexico is, hun begrip van het universum op rotswanden weergegeven, waarbij ze een opmerkelijk verslag van consistente overtuigingen achterlieten. Een nieuwe studie bevestigt dat deze ‘Pecos River-stijl’ (PRS) muurschilderingen – die ongeveer 4000 jaar beslaan – opvallende overeenkomsten vertonen in beeldtaal en compositie. Dit suggereert dat een opmerkelijk stabiele “kosmovisie”** – of wereldbeeld – gedurende 175 generaties jager-verzamelaars bleef bestaan.
De levensduur van oude overtuigingen
Archeologen hebben rotstekeningen (rotstekeningen en pictogrammen) lange tijd bestudeerd als vensters in de geesten van oude culturen. Deze beelden zijn een universeel fenomeen, te vinden op elk continent behalve Antarctica. De Pecos Canyonlands bieden echter een unieke kans om de culturele continuïteit over een uitzonderlijk tijdsbestek te onderzoeken. Onderzoekers analyseerden twaalf locaties en ontdekten dat de muurschilderingen door de eeuwen heen consequent aan dezelfde compositieregels voldeden, dezelfde beelden gebruikten en zelfs dezelfde schildertechnieken gebruikten.
Deze consistentie is niet alleen stilistisch. De onderzoekers stellen dat de PRS-schilderijen niet alleen maar kunst waren, maar een doelbewuste methode om complexe metafysische ideeën – concepten over de aard van de werkelijkheid – over te dragen aan opeenvolgende generaties. Het team suggereert dat dit systeem mogelijk latere Meso-Amerikaanse geloofssystemen heeft beïnvloed. Het voortbestaan van dezelfde symboliek gedurende zo’n lange periode suggereert dat deze ideeën centraal stonden in de cultuur, waardoor hun belang in de loop van de tijd werd versterkt.
Dating van de visie
Het bepalen van de ouderdom van deze muurschilderingen vereiste een combinatie van radiokoolstof- en oxalaatdatering. Radiokoolstofdatering, door het verval van koolstofisotopen in organische materialen (zoals hertenbeenmerg dat als bindmiddel in de verf wordt gebruikt) te meten, leverde een basislijn op voor wanneer de pigmenten werden aangebracht. Oxalaatdatering, waarbij minerale afzettingen boven en onder de schilderijen worden geanalyseerd, bevestigde deze bevindingen.
De resultaten laten zien dat de consistentie in beeldtaal niet beperkt was tot één tijdperk. De overeenkomsten strekten zich uit over duizenden jaren, wat betekent dat dezelfde kosmische visie generaties lang actief werd gehandhaafd. Dit geeft aan dat deze samenlevingen grote waarde hechtten aan het behoud van hun wereldbeeld door middel van materiële cultuur.
Oude kennis decoderen
De interpretatie van oude rotstekeningen is inherent complex; het berust op het afleiden van betekenis uit symbolen die zijn gecreëerd door lang vervlogen culturen. De bevindingen van de nieuwe studie komen echter overeen met eerder onderzoek dat verbanden suggereert tussen de beelden in deze muurschilderingen en kosmologische gebeurtenissen zoals zonsverduisteringen of supernova’s.
De persistentie van deze gedeelde beelden roept fundamentele vragen op: Hoe is deze kosmovisie ontstaan? Welke specifieke overtuigingen waren ingebed in de iconografie? En hoe beïnvloedde dit systeem latere Meso-Amerikaanse culturen? De auteurs suggereren dat de studie bijdraagt aan voortdurende discussies over een wijdverbreide ‘pan-Meso-Amerikaanse of pan-Nieuwe Wereld kosmovisie’, wat impliceert dat vergelijkbare overtuigingen aanwezig kunnen zijn geweest in een breder geografisch gebied.
Dit onderzoek onderstreept dat oude jager-verzamelaars in staat waren geavanceerde geloofssystemen in stand te houden en deze duizenden jaren lang effectief over te dragen via een beeldtaal die generaties overstijgt.
