Honda, vooral bekend van auto’s en motorfietsen, is stilletjes de ruimterace ingegaan. In juni lanceerde en landde het bedrijf met succes een herbruikbaar raketprototype van 6 meter in Japan, wat een bredere strategische verschuiving naar de ontwikkeling van de lucht- en ruimtevaart signaleerde. Deze stap is voor sommigen verrassend, maar is een logische uitbreiding van Honda’s geschiedenis van gediversifieerde techniek en een reactie op de geopolitieke realiteit.
Waarom nu raketten?
Honda’s expansie in de ruimte gaat niet over het opgeven van zijn kernactiviteiten, maar over het verbeteren ervan. Het bedrijf heeft tientallen jaren besteed aan het ontwikkelen van technologieën die zich rechtstreeks vertalen in ruimtetoepassingen: geavanceerde aerodynamica, brandstofcellen en autonome controlesystemen. Volgens Kazuo Sakurahara, Honda’s ruimtevaartstrateeg, is het doel van het bedrijf om ruimtegebaseerde infrastructuur te integreren met zijn bestaande mobiliteits-, energie- en communicatieaanbod.
Dit omvat het gebruik van satellieten om de functies van geconnecteerde auto’s te ondersteunen, de afhankelijkheid van externe aanbieders zoals SpaceX te verminderen en mogelijk de nationale defensiecapaciteiten te verbeteren. De instabiliteit van mondiale allianties en spanningen met buurlanden drijven de belangstelling van Japan voor onafhankelijke toegang tot de ruimte.
Voorbij de lancering: brandstofcellen en maankolonies
Honda’s ambitie reikt verder dan alleen het lanceren van raketten. Het bedrijf herbestemt tientallen jaren van onderzoek naar brandstofcellen, dat voorheen onderbenut werd in grondvoertuigen, voor een nieuwe toepassing: duurzame energiesystemen voor de ruimte. In samenwerking met Astrobotic is Honda van plan een verticaal zonnepaneel op de maan te plaatsen. Dit systeem zal elektriciteit opwekken tijdens maandaglicht, waarbij waterijs (afkomstig van de zuidpool van de maan) wordt geëlektrolyseerd om zuurstof te produceren voor levensondersteuning en waterstof voor brandstofcellen tijdens de donkere maannachten.
Het project maakt deel uit van een groter initiatief om permanente aanwezigheid van de maan te bewerkstelligen. Honda past ook zijn stopgezette ASIMO-robotprogramma aan om op afstand bestuurbare avatars te creëren voor maanconstructie-, tank- en reparatietaken. Deze robots zouden vanaf de aarde kunnen opereren via Honda’s eigen satellietnetwerk, waardoor de beperkingen van tijd, afstand en menselijk uithoudingsvermogen in zware omstandigheden worden verminderd.
Bestaande R&D benutten
Honda’s aanpak verschilt van die van concurrenten als SpaceX. In plaats van geheel nieuwe technologieën te bouwen, hergebruikt het bedrijf op creatieve wijze bestaand onderzoek en ontwikkeling. Sam Abuelsamid, een marktonderzoeksanalist, merkt op dat Honda “voortbouwt op een heleboel technologieën die ze sowieso al hebben ontwikkeld voor grondtransport.” Dit maakt snelle iteratie en kostenefficiëntie mogelijk.
Hoewel een volledige commerciële lancering nog jaren op zich laat wachten, heeft Honda al een proof of concept gedemonstreerd met zijn prototype-raket. Abuelsamid schat dat het bedrijf begin jaren dertig operationele raketten zou kunnen lanceren, wat de dominantie van SpaceX rechtstreeks zou uitdagen. Voorlopig ligt Honda’s focus op het bereiken van 500 kilometer, in plaats van op een Mars-missie.
Honda’s deelname aan de ruimterace is een berekende zet, gedreven door technologische synergieën en strategische noodzaak. Het bedrijf jaagt niet alleen op raketten; het bouwt aan een in de ruimte geïntegreerd ecosysteem dat zijn terrestrische activiteiten aanvult en de toekomst van Japan veiligstelt in een steeds competitiever lucht- en ruimtevaartlandschap.
