Krajobraz kina akcji końca lat 80. i 90. był epoką wyjątkową. Przed dominacją powiązanych ze sobą serii i przesyceniem superbohaterów filmy takie jak Szklana pułapka, Terminator 2 i oryginalny Predator kwitły dzięki wybuchowym spektaklom, muskularnym bohaterom i ogromnej liczbie ciał. W tych filmach nie chodziło tylko o akcję; byli naprawdę zabawni, często akceptowali swój własny absurd za pomocą świadomego humoru i zapadających w pamięć jednostronnych zdań.
Ten duch, często zagubiony we współczesnych hitach kinowych, został wskrzeszony w Predator: Desolation. Reżyser Dan Trachtenberg, który wcześniej tchnął nowe życie w serial „Ekstrakcja”, nadal wprowadza innowacje. Najnowsza część robi odważny krok, czyniąc Predatora głównym bohaterem, co stanowi radykalne odejście od serii znanej z czynienia ludzi ofiarą.
Ewolucja gatunku akcji
Przejście w stronę poważniejszych, często pobłażających sobie hitów kinowych zmieniło krajobraz filmów akcji. Podczas gdy niektóre marki, takie jak Terminator, a nawet Predator (z Predator vs. Alien ) eksperymentowały z niższymi ocenami dla szerszej publiczności, czasami poświęcano podstawowy element czystej rozrywki. Wasteland przeciwstawia się temu trendowi.
Ocena filmu PG-13 – odejście od kategorii R pierwotnego „Predatora” – nie umniejsza jego oddziaływania. Film rozumie, że celem nie jest nadmierna przemoc. Początkowa scena, w której ojciec Predatora brutalizuje swojego syna Deca, jest na tyle szokująca, że pozwala oddać stawkę bez zbytniego rozlewu krwi. Nie brakuje przemocy; to jest skuteczne.
Plac zabaw absurdu
Świat Wasteland jest celowo śmieszny. Genna, „Planeta Śmierci”, zawiera uzbrojone rośliny, wybuchowe owady i praktycznie niezniszczalnego potwora Kaliska, który potrafi natychmiastowo zregenerować utracone kończyny. To przesadne ustawienie nie jest błędem; to świadomy wybór, mający na celu wzmocnienie nieodłącznej dzikości marki. Oryginalny Predator, wydany zaraz po Aliens, był już większy niż życie, łącząc machismo w stylu Schwarzeneggera z horrorem science-fiction.
Wasteland nie traktuje siebie zbyt poważnie i to jest jego siła. Włączenie korporacji Weyland-Yutani do uniwersum Obcego wydaje się naturalne; to skrót od korporacyjnej nikczemności, a nie wymuszonego skrzyżowania. Dynamika między Decem a Tią, ludzkim sojusznikiem, który służy jako komediowa ulga, przypomina pary gliniarzy i gangsterów, takie jak Mel Gibson i Danny Glover w Zabójczej broni.
Obejmowanie śmieszności
Film nie pretenduje do rangi sztuki wysokiej. Zamiast tego zapewnia radosne, głupie doświadczenie z momentami prawdziwej kreatywności, na przykład gdy odcięta para nóg przebija wynalazki Wallace’a i Gromita. Jest to zmiana tonalna podobna do Thor: Ragnarok, która obejmuje kamp i humor, szanując jednocześnie podstawowe elementy akcji.
Ostatecznie Predator: Desolace to coś więcej niż tylko film; to przypomnienie, że filmy akcji mogą być ekscytujące i zabawne. Założenie serii – wysoce zaawansowana rasa obcych całkowicie oddana polowaniu – jest już absurdalne, więc dlaczego by tego nie poprzeć? Zrozumiały to lata 80. i 90.; zaakceptowaliśmy przesadny absurd kina akcji. Nie ma powodu, aby teraz przestać.
Predator: Desolation jest już w kinach. Pozostałe filmy Predator są dostępne na platformach streamingowych, takich jak Hulu (USA) czy Disney+ (międzynarodowy). Jeśli podróżujesz, VPN taki jak NordVPN może pomóc Ci zachować dostęp do preferowanych usług przesyłania strumieniowego.
