China adopteert niet langer alleen de allernieuwste technologieën zoals drones, robots en zelfrijdende voertuigen – het zet ze ook actief in op schaal, hervormt het stadsleven en streeft ernaar het mondiale landschap van schone energie te domineren. Van autonome bestelwagens tot experimentele vliegende auto’s en robots die snel batterijen kunnen verwisselen, het land is het experiment achter zich gelaten en heeft het in de praktijk geïmplementeerd, ondersteund door enorme staatsinvesteringen en een uniek ambitieus industriebeleid.
De schaal van transformatie
De afgelopen tien jaar heeft China biljoenen geïnvesteerd in een visie waarin schone elektriciteit niet alleen elektrische voertuigen (EV’s) aandrijft, maar ook geheel nieuwe transport- en logistieke systemen. De verkoop van EV’s overschrijdt nu consequent 50% van de aankopen van nieuwe auto’s, waarbij modellen beschikbaar zijn voor slechts €9.000. De infrastructuur ondersteunt deze verschuiving: er zijn al meer dan 18,6 miljoen openbare laadstations geïnstalleerd, waardoor de ‘bereikangst’ wordt geëlimineerd die de adoptie van elektrische voertuigen elders vertraagt. Auto’s zelf worden volledig geïntegreerde digitale platforms, waarvan sommige zelfs ingebouwde karaoke voor passagiers hebben.
Dit gaat niet alleen over auto’s. China maakt prototypes en implementeert technologieën met een snelheid die ongeëvenaard is door andere landen. Het doel is duidelijk: ‘s werelds toonaangevende leverancier van schone energieoplossingen worden, niet alleen componenten, maar complete systemen. Deze ambitie wordt gevoed door door de staat geplande economieën en enorme schulden.
Testen in de echte wereld: Hefei en verder
Steden als Hefei, ongeveer zo groot als Chicago, dienen als proeftuinen. Vliegende taxi’s (zonder piloten), autonome bestelwagens en door drones bezorgde maaltijden zijn niet langer concepten maar functionerende prototypes. Hoewel niet zonder problemen, is de enorme schaal waarop wordt geëxperimenteerd ongekend.
Dronebezorging wordt bijvoorbeeld in ziekenhuizen gebruikt om noodvoorraden zoals bloed te vervoeren, wat een praktische toepassing aantoont die verder gaat dan het gemak van de consument. Retailers voorzien een verminderde verkeerscongestie via drone-netwerken, ook al zijn de huidige consumentenproeven onbetrouwbaar – zoals blijkt uit een restaurantbord waarop botweg staat: “Bestel niet, het levert niet op.”
Hogesnelheidsspoor en de infrastructuur pushen
Het Chinese hogesnelheidsspoornetwerk, dat ruim 50.000 kilometer beslaat, is een voorbeeld van de infrastructuurambities van China. Het systeem vervoert passagiers met snelheden van meer dan 350 km per uur, maar de bouw ervan bracht kosten met zich mee: bijna 900 miljard dollar aan schulden, deels als gevolg van kunstmatig lage ticketprijzen. Ondanks de financiële druk is het spoorwegnet aanzienlijk minder vervuilend dan alternatieve transportmethoden en maakt het snelle intercityreizen mogelijk.
Autonome systemen en stedelijke integratie
Wuhan, een andere grote stad, zet honderden taxi’s zonder bestuurder in, hoewel de exploitatie ervan beperkt blijft in drukke gebieden zoals treinstations. Autofabrikanten moeten nog steeds uitgebreide tests uitvoeren voordat volledig autonoom rijden is toegestaan, maar de vooruitgang is duidelijk. Er zijn al robotbezorgtrucks in gebruik, zelfs op het platteland, die naast het vee op de weg navigeren.
Steden investeren ook zwaar in metro-infrastructuur, waarbij ze gebruik maken van geautomatiseerde tunnelboormachines en geprefabriceerde stations om netwerken sneller en goedkoper dan ooit tevoren aan te leggen. Bijna 50 Chinese steden hebben nu metrosystemen, vergeleken met slechts een dozijn in de VS.
De afwegingen en mondiale implicaties
De bereidheid van China om risico’s te nemen – inclusief het besturen van autonome voertuigen ondanks incidentele ongelukken – onderscheidt het land. Terwijl een dodelijk incident met een zelfrijdende auto in San Francisco de publieke perceptie schaadde, handhaaft China een strakkere controle over de informatie, waardoor snelle iteratie en implementatie mogelijk is.
Het succes van het in China gebouwde hogesnelheidsspoor in andere landen is gemengd, wat de uitdagingen benadrukt die gepaard gaan met het exporteren van deze systemen naar verschillende regelgevende en logistieke omgevingen. De agressieve investeringen en bereidheid van het land om te experimenteren positioneren het land echter als een wereldleider op het gebied van geautomatiseerde technologieën, of deze nu feilloos werken of niet.
De meedogenloze drang van China naar een geautomatiseerde toekomst is misschien niet universeel toepasbaar, maar de omvang en snelheid ervan hervormen het mondiale landschap en dwingen andere landen zich aan te passen of achterop te raken.
